ในเมืองที่ทุกอย่างเร่งรีบเงียบเหงา นอกจากการได้นอนอ่านหนังสือ ทำกับข้าว เดินห้าง หรือดูหนัง ฯลฯ สิ่งที่ทำให้ช่วงเวลาหลังเลิกทำงานและการกลับบ้านกลายเป็นเรื่องล้ำค่าสำหรับใครหลายๆ คน ก็คือการได้มีใครสักคนรอเราอยู่ที่บ้าน และสำหรับบางคนก็ไม่จำเป็นต้องเป็นคนด้วยซ้ำไป แต่เป็น ‘น้องหมา’ หรือเพื่อนที่ซื่อสัตย์ที่สุดของมนุษย์ ที่จะดีใจที่สุดจนกระโดดโลดเต้นเวลาเรากลับถึงบ้านเสมอ
แต่การเลี้ยงหมาในเมืองไม่ใช่เรื่องง่ายเหมือนที่ต่างจังหวัด เพราะนอกจากหมาจะมีทั้งไซส์เล็กและไซส์ใหญ่แล้ว หมายังเป็นสิ่งมีชีวิตพลังเยอะที่ชอบวิ่งเล่นบนพื้นที่กว้างๆ ชอบเห่าเสียงดัง และยากที่จะฝึกให้สามารถฝังกลบอึหรือฉี่ของตัวเองได้เหมือนแมว ดังนั้นความรับผิดชอบต่อทั้งความสุขของทั้งตัวน้องหมาเองและเพื่อนร่วมเมือง จึงเป็นสิ่งสำคัญมากที่เหล่าเจ้าของหมาต้องคิดถึงอยู่เสมอ ก่อนจะเลือกรับสมาชิกใหม่ของครอบครัวมาเติมความสุขให้ตัวเอง
Trawell ขอแนะนำ 10 วิธีที่จะทำให้การเลี้ยงน้องหมาในเมืองใหญ่สร้างทั้งความอบอุ่นใจและไม่ก่อความรบกวนให้เพื่อนบ้านดังนี้
1.เลือกสายพันธ์ุและขนาดของน้องหมาให้เหมาะสมกับพื้นที่ๆ มี
2.คำนวณค่าใช้จ่ายที่จะตามมาให้ดี เพื่อให้แน่ใจว่าจะสามารถดูแลน้องได้จริงๆ
3.ถ้าเป็นตัวเมียและไม่มีแผนที่ขยายพันธุ์ ควรพาไปทำหมันทันทีที่อายุถึงเกณฑ์
4.รักษาความสะอาด อาบน้ำ แปรงฟันและดูแลเรื่องเห็บหมัดที่จะตามมาเสมอ
5.ฝึกการขับถ่ายให้เป็นที่เป็นทาง หรือถ้าฝึกไม่ได้ ต้องตามไปเก็บทิ้งทุกครั้ง
6.ฝึกไม่ให้เห่าเรื่ยราด หรือถ้าฝึกไม่ได้ ต้องจัดพื้นที่ให้น้องไม่สร้างความรบกวนให้คนอื่นๆ
7.ถ้ารู้ว่าน้องชอบกัดหรืออาจจะอันตรายกับคนแปลกหน้า ต้องหาพื้นที่ให้น้องได้อยู่ไกลจากคน ติดป้ายเตือน และใส่ตะกร้อครอบปากเสมอ
8.พาไปฉีดวัคซีนประจำปีสม่ำเสมอ
9.ดูแลน้องหมาของตัวเองให้ดี แต่ไม่ให้อาหารหมาจรจัด เพื่อป้องกันการขยายพันธุ์ของหมาที่ไม่มีคนดูแล
10.พาออกไปเดินเล่นนอกบ้านบ้าง จะได้ออกกำลังกายด้วยกันทั้งเจ้าของและน้องหมา
หลังจากได้รู้วิธีดูแลกันไปแล้ว เราขอชวนทุกคนมาฟังเรื่องราวการใช้ชีวิตร่วมกับน้องหมาในเมืองใหญ่จากปากพี่ๆ เจ้าของหลากหลายสไตล์ไปด้วยกันได้เลย
โตโน่ ,ชาตรี , ไข่ตุ๋น
“ตอนนี้มีสามตัว แต่เดี๋ยวจะมีเยอะกว่านี้แล้ว เพราะไข่ตุ๋นท้องอยู่ เราเข็นรถเข็นขายลูกชิ้นปิ้ง ปลาหมึกปิ้ง เวลาจะออกมาขายพวกนี้ก็ตามกันออกมาด้วย ต่อไปน่าจะตามกันเป็นพรวน”
หมวย
“เราผูกพันกับเจ้าหมวยมาตั้งแต่ตอนมีม๊อบแถวราชดำเนิน แล้วก็เจอหมาตัวนี้มานอนอยู่หน้าบ้านทุกวันๆ แต่จริงๆ หมวยเคยเป็นหมาของพระที่มาบวชที่วัดเทพธิดา แต่พระสึกไปแล้วไม่ได้เอาน้องไปด้วย น้องเลยอยู่วัดต่อแบบไม่ได้มีใครดูแล
ตอนนี้น้องเลยจะไปกลับระหว่างวัดกับร้านเราที่อยู่หน้าวัดทุกวัน คือตอนเช้าเราจะเดินไปรับน้องมาอยู่ที่ร้าน แล้วตอนกลางคืนก็จะพาไปส่งให้นอนที่วัด เพราะร้านไม่ได้มีที่มากมาย และเราจะเป็นคนดูแลเรื่องค่ารักษาพยาบาลในแต่ละเดือนเอง เพราะหมวยมีโรคประจำตัว ต้องไปหาหมอที่โรงพยาบาลจุฬาฯ ทุกเดือน ค่ารักษาตกครั้งละ 2000-4000 บาท”
แตงโม
“เรารับน้องมาเลี้ยงตั้งแต่ยังเล็กๆ จากร้านพระตรงแถวตลาดตรอกหม้อ เพราะเจ้าของเดิมเลี้ยงไม่ไหว จนตอนตัวโตมาก สามขวบแล้ว แตงโมแข็งแรงมาก เพราะออกมาวิ่งด้วยกันทุกวัน”
ตัวเล็ก
“ตอนแรกนึกว่าน้องจะอยู่แค่แปปเดียว เพราะจริงๆ น้องไม่ใช่หมาเรา แต่เป็นของคนรู้จัก เขาบอกว่าขอฝากน้องไว้หน่อยได้ไหม เพราะช่วงนั้นเขาไม่มีเงินซื้ออาหารให้น้องกิน ถ้ามีเงินเมื่อไหร่จะกลับมาไถ่ตัวน้อง แต่ผ่านไป 15 ปีจนวันนี้ก็ยังไม่กลับมาเลย จนตอนนี้แก่มากแล้ว ขนหงอกไปทั้งตัว ฟันก็ไม่มีแล้ว แต่เราอยู่กันมา 15 ปี น้องก็กลายเป็นหมาเราไปแล้วแหละ”
เชอรี่
“เห็นตัวเล็กอย่างนี้จริงๆ อายุ 6 ขวบแล้ว เราดูแลอย่างดี มีสมุดประจำตัว คอยอาบน้ำ พาไปหาหมอ พาไปเดินเล่นออกกำลังกายทุกวันที่ลานคนเมือง วันไหนเราอยู่ที่ร้านซ่อมรถก็อยู่ด้วยกัน วันไหนเราจะไปเที่ยวต่างจังหวัดก็ไปด้วย เชอรี่จะชอบนั่งรถ ชอบชมวิวมาก”
มะปราง
“เราเลี้ยงมาตั้งแต่พ่อแม่ปราง พอปรางออกมา ตอนแรกมีคนขอซื้อเราก็เลยขายไปแล้ว แต่สุดท้ายก็ขอซื้อคืนมา เพราะเขามาบ่นให้ฟังเยอะมากว่า น้องซน น้องดื้อมาก ทั้งที่น้องยังเด็ก ยังอยู่ในวัยซนอยู่เลย เราก็เลยถามว่า อย่างนั้นขอซื้อน้องคืนได้ไหม เขาก็โอเค ไม่ได้ดูผูกพันธ์อะไร เราก็เลยซื้อปรางคืนมาเลี้ยงเอง
เราเลี้ยงในเมือง เราต้องคอยถือถุงพลาสติกตามเก็บขี้น้องตลอด ก็เคยมีปัญหากับโฮสเทลข้างๆ บ้านเหมือนกันนะ แต่เราขอให้เขาเปิดดูกล้องวงจรปิดแล้ว ก็ยืนยันได้ว่าหมาที่ขี้ไม่ใช่ปรางจริงๆ แต่เป็นหมาบ้านอื่นและเราไม่สามารถไปดูแลแทนใครได้ แต่พอเป็นหมาเหมือนกัน เขามองไม่ดีรวมกันไปหมดแล้ว”
มินนี่,น้ำตาล
“เลี้ยงหมาต้องมีเงินก้อน เพราะทุกวินาทีของน้องก็สำคัญสำหรับเรา เราไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นเมื่อไหร่ ต้องมีเงินเตรียมไว้เสมอ ที่บ้านพี่มีหมาที่เลี้ยงอยู่ 4 ตัว แล้วก็มีเลี้ยงไว้ที่บ้านลูกอีก 8 ตัว น้องตัวนี้ชื่อมินนี่ กับน้ำตาล (มินนี่ตัวเล็ก น้ำตาลตัวโต) ตอนนี้มินนี่ป่วยเป็นมดลูกอักเสบต้องไปหาหมอตลอด ส่วนอีกสองตัวไม่ยอมโผล่ออกมาเพราะแก่มากแล้ว ชื่อพุตตี้กับวินเทอร์
วินเทอร์เป็นหมาที่พี่เจอตอนกำลังไปเที่ยววัดแถวปากช่องตอนหน้าหนาว เป็นหมาตัวเล็กๆ ที่ถูกเตะลงจากรถหรู เจ้าของเขาไล่ลงจากรถมา เราสงสารก็เลยเก็บมาเลี้ยง จนโตมาเป็นเจ้าวินเทอร์ ที่ชื่อนี้ก็เพราะเจอมันช่วงหน้าหนาว”
แก๊งน้องหมาในวัดเทพธิดาราม
“เป็นมินิเจอร์ 6 ตัว ที่หลวงพ่อเลี้ยงไว้ ตอนกลางคืนหลวงพ่อจะปล่อยให้มันวิ่งเล่นกันรอบวิหาร ส่วนกลางวันจะต้องนอนอยู่ข้างกุฏิ เพื่อไม่ให้ไปกวนคนมาทำบุญ น้องๆ เป็นเด็กดี ไม่กัด ไม่เห่า”
เทอร์โบ
“เราไปซื้อน้องมาจากฟาร์มแถววัดท่าไม้ แล้วก็เอามาอยู่ด้วยกันที่บ้านในซอยตรอกศิลป์นี่แหละ ตากับยายดูแลอย่างดีพาไปฉีดวัคซีนปรึกษาหมอตลอด ตอนนี้หมอบอกให้น้องลดน้ำหนัก จริงๆ ตากับยายก็อยากให้น้องได้เดินออกกำลังกาย แต่ตากับยายแก่แล้ว เดินพาไปข้างนอกไกลๆไม่ไหว ลานคนเมือง ใกล้ๆ น้องก็ไปไม่ได้เพราะกลัวเสียงหมาตัวเล็กและหมาแถวนั้น เห็นตัวโตอย่างนี้แต่จริงๆ ขี้ตกใจมาก ตอนนี้เลยได้แต่วิ่งเล่นอยู่ในซอยนี้ไปก่อน”
Contributors
กันยณัฏฐ์ พรจันทร์ทอง
Writerนักเขียน, นักเดินทาง, เด็กหญิงผู้เติบโตในเมืองเก่า ที่มีความสุขทุกครั้งที่ได้จัดกระเป๋าออกไปรู้จักโลก ปัจจุบันกำลัง In a Relationship with ศิลปะ หนัง พิพิธภัณฑ์ เสื้อผ้ามือสองและการเดินเรื่อยเปื่อย
