ตอนเด็ก ๆ คงไม่มีใครเคยคิดว่าโลกจะมีวันนี้ วันที่ ‘โลก’ บังคับให้เราต้องห่างกันด้วย ‘โรค’ วันที่การพบปะกันกลายเป็นสิ่งที่ไม่ปลอดภัย วันที่การเดินทางไปไหนมาไหนดูไม่ใช่เรื่องง่ายแม้เส้นทางจะสะดวกสบายกว่าแต่ก่อนเยอะ
ในสถานการณ์ที่ต้องพับแพลนการเที่ยวของเราเก็บไปก่อนอย่างไม่มีกำหนดเช่นนี้ Trawell Thailand อยากชวนคุณไปท่องเที่ยวแบบไม่ต้องกังวลว่าจะต้องกลับมากักตัวรึเปล่า ผ่าน ‘อัลบั้ม’ เก่าในวันก่อน ย้อนดูเส้นทางในความทรงจำที่เราอาจจะเคยหลงลืมไป กลับไปเดินบนพื้นที่ที่วันนี้อาจจะกลายเป็นพื้นที่เสี่ยง อาจจะจำเป็นต้องปิดตัวลงไปเพราะพิษเศรษฐกิจ หรือถึงแม้ว่าบางที่จะยังคงเปิดต้อนรับ แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนี้ก็ทำให้เรายังไม่กล้าเดินทางไปไหนอยู่ดีเพราะคาดเดาสิ่งที่เกิดขึ้นต่อไปได้ยากซะเหลือเกิน
เป็นเหมือนกันไหม ? เวลาเปิดดูรูปภาพเก่าๆ ก็ทำให้เรานึกขึ้นได้ว่า ไม่ใช่เพียงช่วงเวลาดีๆ ที่ผ่านมากับคนที่ไปด้วยเท่านั้นที่เราคิดถึง แต่ยังเป็นบรรยากาศโดยรอบในวันที่สถานที่เหล่านั้นเต็มไปด้วยผู้คน คิดถึงร้านอาหารอร่อยๆ คิดถึงรอยยิ้มของพนักงานต้อนรับ คิดถึงเจ้าหน้าที่ที่คอยให้ข้อมูลเรา คิดถึงเรื่องเล่าของไกด์นำเที่ยว คิดถึงร้านขายของฝากจากพ่อค้าแม่ค้าพื้นถิ่น นอกจากความประทับใจในสถานที่ที่อยากกลับไปก็เป็นพวกคุณเหล่านี้ที่เราอยากกลับไปเยี่ยมเยียน
วันนี้เราจึงอยากชวนทุกคนมาเปิดอัลบั้ม ส่งกำลังใจให้กับผู้ประกอบการ เหล่าพี่ๆ พนักงาน และทุกท่านที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับที่พัก สถานที่ท่องเที่ยว ร้านอาหาร และธุรกิจทุกประเภทที่ได้รับผลกระทบและต้องเผชิญกับสถานการณ์ยากลำบากที่ไม่รู้จะจบเมื่อไหร่
ก็ได้แต่หวังว่าในเร็ววันนี้ เราจะได้กลับไปเที่ยวกันเหมือนวันก่อนไวๆนะ
#Albumเที่ยวก่อน
เปิดอัลบั้มนั่งคุยกันถึงเรื่องราวการท่องเที่ยวเมื่อวันก่อนที่อยากชวนให้เพื่อนๆมาลองเที่ยวตามเราดูก่อน (แต่ตอนนี้อาจจะต้องรอดูสถานการณ์ไปก่อน) ถ้าใครมีเรื่องราวอยากเล่า เราก็อยากชวนให้เปิดอัลบั้มมาแชร์กันผ่าน #Albumเที่ยวก่อน นะ 🙂
ป๊อบ : ไปเที่ยวอุทยาน
“เรารู้สึกว่าบ้านเราอะไม่ค่อยเหมือนบ้านอื่น คือไปเที่ยวบ่อยมาก แล้วไปทีเที่ยวจริงจังอะ ไปเป็นอาทิตย์ ส่วนใหญ่จะเป็นการไปกางเตนท์อากาศหนาวๆ ในความทรงจำเราคือไม่เคยนอนโรงแรมเลย ถ้าไปอุทยานแห่งชาติก็คือไม่เคยได้นอนในบ้านพักอุทยานอะ เนี่ยแหละเตนท์ประมาณในรูป ไปทุกที่ นอนกันสี่คน แล้วข้างหน้าก็จะปูเสื่อกินนู่นกินนี่กัน ไปย่างอะไรกันบนนั้น หรือบางทีก็ซื้อขึ้นไป ก็รู้สึกว่าเราโตมาอย่างสมบุกสมบันมาก
ทุกครั้งที่ไปเที่ยว ไม่ว่าจะขึ้นเหนือลงใต้ พ่อจะเป็นคนขับรถไปเองจากบ้าน คือจะขับรถปิ๊กอัพคันนี้ไปทุกๆที่ แล้วก็จะแบกเต็นท์ แบกบ้าน แบกตะเกียงเจ้าพายุ แบกเตาปิ้งย่าง จำได้ว่ายังเคยพาหมาชิวาว่า 3 ตัวไปเที่ยวด้วยเลย หอบหิ้วกันขึ้นรถไป ปกติเราจะเป็นคนนอนเบาะหลัง ตอนเด็กๆก็พยายามจะทำให้มันเป็นที่นอนมากขึ้น เอาผ้าห่มเยอะๆกับหมอนมาอุดตรงที่วางขาให้มันเต็มเป็นเตียงทั้งหมด ที่เลือกรูปมาเลยไม่ได้เป็นทริปเดียว แต่เป็นคอนเซปรวมของการไปเที่ยวในวัยเด็กที่มีครอบครัวเป็นสายเที่ยวอุทยาน
รูปที่เกาะหลังพ่ออยู่คือน้ำตกพลิ้ว จังหวัดจันทบุรี มันเป็นน้ำตกที่มีปลาเยอะมากแล้วปลาก็ตัวใหญ่มากๆ เรากลัวมาก ไม่แน่ใจว่าสิ่งนี้ลงไปได้จริงๆหรอ แล้วปลาจะไม่กินเราจริงๆใช่มั้ย เห็นเวลาคนลงไปปลาก็ดูพร้อมที่จะตอดตลอดเวลา แต่พอมาเห็นในรูปก็รู้สึกว่าปลาดูตัวเล็กกว่าในความทรงจำ เพราะเราเด็กมากแหละ
คือรู้สึกว่าพ่อแม่ใช้แรงพลังงานเยอะมากในการไปเที่ยวแต่ละครั้ง ตอนนั้นเราเป็นเด็กไงเราไม่ต้องทำอะไร พอไปเที่ยวก็เหนื่อยแล้ว กลับมาถึงบ้านก็นอน แต่สารพัดข้าวของที่เค้าต้องจัดการหลังจากที่ไปเที่ยวคือเยอะมากเลยนะ เพราะมันทั้งเสื้อผ้า เตนท์ แบบเป็นเตนท์ที่เลอะโคลนเลอะอะไร แล้วก็พวกเครื่องครัวต่างๆที่เอาไปเยอะมากพวกจาน ชาม หม้อ ไห ตะเกียง ไฟฟ้า กระติกน้ำแข็งใหญ่ๆ คือเหมือนขนบ้านไปอะ แล้วต้องกลับบ้านมาจัดการกับสิ่งเหล่านั้น
พอช่วงนี้เห็นการตั้งแคมป์มันเริ่มกลับมาฮิต ก็คิดว่ามันคนละภาพกับที่เราโตมามากๆเลย การตั้งแคมป์เดี๋ยวนี้มันดูชิค ดูคูล แบบว่าเอาเก้าอี้แพงๆ เอา Moka Pot หม้อกาแฟไป เซตฉาก ถ่ายรูปสวยๆ มันต่างจากที่เราโตมาเยอะมาก ตอนนั้นคือไม่ได้มีความชิคอะไรเลย
แต่ก็รู้สึกว่าดีใจที่ได้โตมาในรูปแบบนี้ สนุกดีที่ได้นั่งรถตะลุยไปน้ำตก ป่า นู่นนี่นั่น สิบวันไปสิบอย่าง ตอนเด็กๆก็จะคิดว่าทำไมเราไม่ได้นอนในบ้านพักอุทยานบ้าง แต่ตอนนี้ไม่รู้สึกเสียดายเลย มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ได้หาได้ง่ายๆ แล้วก็คิดว่ายังไม่สายที่ตอนนี้จะพาพ่อแม่ไปเที่ยวแบบนอนที่พักดีๆบ้าง ไม่ต้องบุกตะลุยแล้ว”
Info
อุทยานแห่งชาติน้ำตกพลิ้ว จังหวัดจันทบุรี
เปิดให้บริการนักท่องเที่ยวทุกวันสำหรับ ถ่ายรูป เดินป่า ศึกษาธรรมชาติ ชมโบราณสถาน ปิดการพักแรมบ้านพักและลานกางเตนท์ งดการลงเล่นน้ำตกและกิจกรรมทางน้ำทุกประเภท จนกว่าสถานการณ์จะเข้าสู่ภาวะปกติ
ปลื้ม : ไปเที่ยวพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำบางแสน จังหวัด ชลบุรี
“ที่ทำหน้าแบบนี้เพราะพี่ข้าบอกว่าฉลามที่อยู่ในตู้จะมากัดหัว
ตอนนั้นแม่ข้าเป็นครู ก็เลยได้ไปเที่ยวพักร้อนกับครูที่โรงเรียน ไปกันทั้งบ้านเลย 3 วัน 2 คืน จำได้ว่าที่พิพิธภัณฑ์นี้มีปลาหมอยักษ์ ม้าน้ำ แล้วก็ปลาวาฬตัวใหญ่ๆสตัฟฟ์อยู่ ตอนเด็กๆที่บ้านเลี้ยงปลาแล้วก็ขายปลาด้วย ทุกคนเลยชอบปลา พ่อ พี่ แล้วก็ข้า
เที่ยวพิพิธภัณฑ์เสร็จ ก็ไปเล่นทะเลบางแสนกับเพื่อนๆที่เป็นลูกๆของครู ทั้งแก๊งคนเยอะมาก รวมทั้งหมดประมาณ 30-40 คน
ก็เล่นเรื่อยๆ ว่ายน้ำ เล่นน้ำ เช่าห่วงยางมาแล้วก็เกาะกันหลายๆคน
พอโตขึ้นก็ไม่ได้ไปกับครอบครัวอีกเลย ออกมาทำงานกรุงเทพ แม่ก็จะไปของแม่ พ่อก็จะไปของพ่อ
หลังโควิดหมดอยากกลับไปพิพิธภัณฑ์ ดูรูปแล้วรู้สึกว่าในไทยมีอะไรแบบนี้ด้วย นึกว่ามีแต่ต่างประเทศ เพิ่งมานึกออก
ก่อนหน้านี้ไปพิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำที่โอกินาว่ามาเลยอยากเอาไปเทียบดู อยากกลับไปดูโครงปลาวาฬว่ายังอยู่มั้ยด้วย?
Info
พิพิธภัณฑ์สัตว์น้ำบางแสน หรือ สถาบันวิทยาศาสตร์ทางทะเล มหาวิทยาลัยบูรพา
ปิดบริการเข้าชมชั่วคราวตั้งแต่ วันที่ 4 มกราคม พ.ศ.2564 เป็นต้นไป
ฝ้าย : ไปเที่ยวสวนสัตว์
“ตอนเด็กๆที่บ้านชอบพาไปสวนสัตว์ ครบหมดสัตว์บก สัตว์ปีก สัตว์น้ำ จระเข้
ภาพจำสวนสัตว์คือจำได้แค่ กลัว ชั้นกลัวพวกนกกระจอกเทศ , อูฐ คืออูฐตัวใหญ่มากหรือเพราะเราตัวเล็กรึเปล่าไม่รู้ จะกลัวพวกสัตว์ที่หัวมันเลยจากกรงมา มันเอาหัวมาโดนเราเมื่อไหร่ก็ได้นึกออกมั้ย แต่แม่ก็ชอบบังคับให้ถ่ายกับอะไรแบบนี้ คือหน้ากูจะร้อง
แต่ก่อนอาจจะกลัว แต่ก่อนอาจจะไม่ได้เอ็นจอย แต่พอโตขึ้นมาดูสิ่งเหล่านี้ ดีใจมากที่พ่อแม่พาไป พ่อแม่ก็คงคิดว่าเด็กชอบดูสัตว์ อีกไม่กี่ปีสัตว์พวกนี้อาจจะไม่มีให้เราเห็นแล้วก็ได้ ถ้าได้ไปอีก รอบนี้ไม่กลัวแล้ว จะถ่ายรูปกับอูฐให้มากที่สุด มันโหยหา อยากจะไปเที่ยวอีกรอบ มันยาก ไม่ใช่เที่ยวสวนสัตว์นะ แต่เที่ยวกับที่บ้าน เพราะที่บ้านขายของไม่มีเวลา พี่สาวทำงาน ชั้นก็มาอยู่กรุงเทพ วันหยุดไม่ตรงกัน พอมีโอกาสได้หยุด ก็ไปกับเพื่อนบ้าง แฟนบ้าง คือจะรวมทริปไปเที่ยวแบบแต่ก่อนไม่ใช่เรื่องง่าย เสียดาย พอมาดูก็ทำให้คิดว่าน่าจะหากิจกรรมทำกับที่บ้านได้มากกว่านึ้
ตอนนี้อยากไปสวนสัตว์ซาฟารีเวิลด์ อยากไปดูลิงที่ฉลาดๆ สวนสัตว์ตรงไหนยังไม่เคยไป ก็อยากไปสักครั้ง แต่ถ้าได้กลับไปเที่ยวกับที่บ้าน ไปที่ไหนก็ได้จริงๆ”
Info
สวนสัตว์เปิดเขาเขียว
งดให้บริการเที่ยวชมสวนสัตว์ชั่วคราว หรือจนกว่าจะมีคำสั่งการเปลี่ยนแปลง ตั้งแต่วันที่ 9 - 31 มกราคม พ.ศ.2564
พ่อของฝ้าย : ขับมอเตอร์ไซค์เที่ยว จังหวัดแพร่
“พ่อจะชอบขี่มอเตอร์ไซต์
รูปที่นั่งสามคนคืออยู่กับเพื่อนที่ปั๊มน้ำมันที่อุตรดิตถ์ พ่อคือคนขวาสุด กำลังจะขับมอเตอร์ไซค์เที่ยวในตัวจังหวัดสมัยเรียนครูที่นั่นตอนอายุ 20
รูปที่นั่งอยู่ในสวนดอกไม้เป็นช่วงที่พ่อเรียนครูแล้วไม่ใช่ทาง เลยซิ่วมาเรียนป่าไม้ ตอนนั้นมีสาว ก็เลยพาสาวขับมอเตอร์ไซค์ไปเที่ยวสวนรุกขชาติที่แพร่เพราะที่นั่นดอกไม้สวยมาก แล้วรูปนี้สาวก็เป็นคนถ่ายให้
เหตุการณ์ที่พ่อชอบที่สุดคือตอน ขับ Honda 70cc มอเตอร์ไซค์คันแรกของพ่อไปเที่ยวงานกีฬาสีตอนเรียนม.ส.4-5 ที่แพร่ คือสนุกสุด รูปที่พ่อใส่แว่นดำขี่มอเตอร์ไซค์แล้วมีเพื่อนล้อมรอบอะ
พ่อชอบอยู่กับเพื่อน ขี่มอเตอร์ไซค์กับเพื่อนๆ แต่ตอนนี้แก่แล้วขี่มอเตอร์ไซค์ไม่ไหวแล้ว ตั้งแต่มีครอบครัวพ่อก็ไม่ได้ขี่ไปไหนไกลๆแล้ว ถ้าไม่ติดว่าแก่ก็อยากจะขับมอเตอร์ไซค์กับเพื่อนไปเที่ยวเพชรบูรณ์ แต่เพื่อนก็ไม่ได้ติดต่อกันนานแล้ว บางคนก็ไม่รู้ไปอยู่ไหนบ้าง”
สวนรุกขชาติ เป็นสวนที่มีขนาดเล็กกว่าสวนพฤกษศาสตร์ เป็นแหล่งรวบรวมพรรณไม้ท้องถิ่น เพื่อศึกษาและวิจัยพรรณไม้ต่างๆ รวมถึงให้ความรู้แก่ประชาชนและเป็นสถานที่พักผ่อนหย่อนใจ ปัจจุบันมีจำนวน 53 แห่งทั่วประเทศ จัดสร้างโดย กรมอุทยานแห่งชาติสัตว์ป่าและพันธุ์พืช
Info
ส่วนพัฒนาและเผยแพร่องค์ความรู้ สำนักวิจัยการอนุรักษ์ป่าไม้และพันธุ์พืช กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช
61 ถนนพหลโยธิน แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กรุงเทพมหานคร 10900
ปู : ไปเที่ยวทะเลในจังหวัดตราด
“ในรูปน่าจะสองสามขวบ พ่อเขียนไว้ข้างล่างรูปว่าจังหวัดตราด เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมไปตราด ไม่รู้เลย เพราะปกติที่บ้านจะไม่แพลนไปทะเลเพราะบ้านแม่อยู่สมุย เราอยู่ริมทะเลอยู่แล้ว
แต่รู้สึกว่ารูปที่อยู่ในทะเลสวย พอมองไปแล้วก็คิดว่าถ่ายยังไงวะ ต้องอยู่บนเรือเท่านั้นถึงจะถ่ายได้
เราโตมากับปู่กับย่า มีแค่ช่วงตั้งแต่เกิดจนถึงป.1ที่ได้อยู่กับป๊ากับแม่
นอกนั้นจะมีแค่ช่วงปิดเทอม เพราะป๊ากับแม่ต้องไปดูธุรกิจอยู่ที่สมุย ช่วงประถม มัธยม ก็ไปหาได้นานหน่อย พอโตขึ้นเริ่มเรียนพิเศษก็ไปได้น้อยลง มหาลัยทำกิจกรรมเยอะไปได้แค่สามสี่วัน ทำงานแล้วไปทีนึงก็ไม่เคยเกินอาทิตย์เลย เวลาที่ไปสมุยก็น้อยลงเรื่อยๆ
เราก็อยากพาป๊ากับแม่ไปเที่ยว ไม่มีโอกาสไปสักที ช่วงนี้โรงแรมลด มีเราเที่ยวด้วยกัน ก็อยากพาเค้าไปพักโรงแรมดีๆบ้างอยากให้มาพักด้วยกัน จะไปเขาใหญ่ แต่โควิดจ้า”
Info
อุทยานแห่งชาติหมู่เกาะช้าง จังหวัดตราด
เปิดให้บริการทุกวัน สามารถเข้าท่องเที่ยวตามแหล่งท่องเที่ยวได้ งดกิจกรรมทางน้ำทุกประเภทในเขตอุทยานฯ แต่เรือสามารถใช้ท่องเที่ยวได้ตามปกติ ปิดที่พักค้างแรม สถานที่กางเต็นท์ บริเวณหน่วยพิทักษ์อุทยานแห่งชาติที่ กช.1 (ธารมะยม) ตั้งแต่วันที่ 4 - 31 มกราคม พ.ศ.2564 หรือจนกว่าจะมีคำสั่งเปลี่ยนแปลง
พลอย : ไปเที่ยวจังหวัดลพบุรี
“พ่อเราเป็นมนุษย์ทำงาน เวลาจันทร์ ถึง ศุกร์ ทำงานหนักมากๆ ไม่ค่อยมีเวลาให้ลูก เหมือนในละครไรงี้ แต่ว่าพ่อจะหาเวลาเสาร์อาทิตย์ หรือวันหยุดพาลูกไปเที่ยวตลอด แล้วก็ชอบถ่ายรูปลูกๆเก็บไว้ ที่บ้านก็จะมีรูปอัลบั้มเต็มไปหมดเลย ทำให้เรารู้ว่าตัวเองไปเที่ยวไหนมาบ้าง
นี่เป็น One Day Trip ที่ได้ไปลพบุรีกัน ไปทุ่งดอกทานตะวัน ไปสวนสัตว์ ไปเขื่อน
ทุ่งดอกทานตะวันไปหลายครั้งมั้งก็เลยจำได้ ว่าตอนที่ไปแม่ชอบพูดให้ฟังว่า ดอกทานตะวันที่มันชื่อว่าดอกทานตะวัน เพราะว่าเวลาพระอาทิตย์ไปทางไหน ดอกทานตะวันก็จะหันหน้าไปตามพระอาทิตย์
พอไปถ่ายรูปหรือดูดอกทานตะวันเสร็จแล้ว แม่ก็จะซื้อเมล็ดทานตะวันให้กิน เป็นเมล็ดทานตะวันที่ชาวบ้านแถวนั้นมาตั้งแผงขาย แล้วก็มานั่งกินกันบนรถ
บนรถเวลาไปเที่ยวอะ พ่อชอบให้บวกเลขทะเบียนรถคันหน้า เราชอบเล่นกับพี่ แล้วก็เล่นทายความรู้รอบตัว เช่นบอกชื่อประเทศไปแล้วก็ทายเมืองหลวงกัน ใครผิดโดนตี สนุกมาก แล้วก็ร้องเพลง พ่อชอบร้องเพลง เราไม่ชอบให้แม่ร้องเพลงเราจะตีแม่ ถ้าเป็นเพลงคู่ต้องเป็นเราร้องกับพ่อเท่านั้น
สวนสัตว์เป็นอีกที่ที่จำได้แม่น เรายังจำได้อยู่เลยว่าลิงสองตัวนี้ชื่อไมค์ กับ ซูซู เป็นลิงอุรังอุตังที่ดังมากๆแล้วมันทำให้สวนสัตว์นี้ดังเว่ย เพราะว่ามันเป็นลิงคู่แรกที่แต่งงานกัน แล้วก็มีให้ประกวดตั้งชื่อลูกของมัน เหมือนหมีแพนด้าตอนนั้นอะ สวนสัตว์ตอนนี้น่าจะไม่เหมือนเดิมแล้ว ลิงสองตัวนี้ก็น่าจะตายแล้ว
ส่วนเขื่อนอะจำไม่ค่อยได้ แต่จำได้ว่ามีรูปอะไรแบบนั้นแล้วเราแต่งตัวน่ารักดี ทุกคนจะคิดว่าแม่แต่ง แต่จริงๆแล้วเป็นพ่อ พ่อจะชอบเป็นคนแต่งตัวให้ลูกมาก พ่อจะชอบให้ใส่กระโปรง แต่งแมชนู่น แมชนี่ ทำผม ทำอะไรให้ทุกอย่าง เรายังจำตอนพ่อทำผมให้ได้อยู่เลย
พอพ่อเสียไป ตอนนี้ก็เป็นพี่ชายที่ทำหน้าที่พ่อแทนในการเป็นไกด์พาเรากับแม่เที่ยว ยังเที่ยวบ่อยอยู่เหมือนเดิม
พอเราดูรูปแล้วก็รู้สึกว่าวัยเด็กมันดีนะเว่ย คิดถึงพ่อ คิดถึงวัยเด็ก รู้สึกว่าเราโชคดีจังเลยที่มีพ่อแม่ที่ดีอย่างนี้”
Info
ทุ่งทานตะวันเขาจีนแล จังหวัดลพบุรี
เปิดบริการทุกวัน ตั้งแต่ 6:00 น.-18:00 น. หรือตั้งแต่พระอาทิตย์ขึ้นจนพระอาทิตย์ตกดิน ดอกทานตะวันจะบานในช่วงเดือนพฤศจิกายน-มกราคม*
ต้น : ไปเขื่อนเชี่ยวหลาน จังหวัดสุราษฎร์ธานี
อันนี้ไปเขื่อนเชี่ยวหลานกับเพื่อนที่เรียนมหาลัยด้วยกัน ตอนนั้นปี46 คือยังไม่มีอะไร ยังเงียบๆอยู่เลย มันเพิ่งจะมีแพอยู่แค่สองแพเอง คือแพนางไพร กับแพโตนเตย แล้วแพนึงก็มีห้องให้พักแค่สองห้องเท่านั้น ที่พี่ไปพักคือแพนางไพร
เราไปด้วยรถไฟ ต่อรถ แล้วก็มาต่อเรือหางยาว เค้าจะมีเรือหางยาวพาเข้ามาล่องดูกุ้ยหลินเมืองไทย อันนี้สวยมาก เงียบสงบ แล้วค่อยกลับมาที่พัก
แต่ก่อนที่จะไปทริปนี้พี่ดันฝัน ฝันว่าเดินไปตามชายหาด ไปทางริมน้ำตรงนี้แหละ แล้วก็เจอเพชรพลอยเต็มเลย แล้วก็เจอคนแก่บอกว่าให้โกยเพชรพลอยกลับไป พี่ก็โกยใส่กระเป๋าเสื้อเลยเว่ย แล้วก็ตื่น
พอมาถึงที่พัก เราก็เล่าเรื่องที่เราฝันให้คนดูแลฟัง ป้าแกก็บอกว่าโหยเจ้าพ่อที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มากนะ ลองเอาเหล้าขาวไปบูชา เราก็ถามว่าจะซื้อเหล้าขาวที่ไหนเราอยู่กลางแพนะ แกก็บอกว่ามีขาย เราก็ไปซื้อเหล้าขาว ตอนเช้าก็ตื่นมาทำพิธีเลย จุดธูปไหว้
พอสายๆก็ออกไปเดินป่าเที่ยวถ้ำเขาทะลุ เราก็เดินผ่านแพโตนเตย แพนี้จะรับฝรั่งเป็นส่วนใหญ่ คือเมื่อ17-18ปีก่อน ไอเรื่องของธง LGBT นี่มันยังไม่มีไง มันยังเป็นเรื่องที่ปกปิด แล้วก็ไม่ยอมรับกัน แต่แพนี้เค้าติดธงแบบนี้ เราก็คิดว่าแพนี้มันช่างทันสมัย เปิดกว้างรับทุกเพศทุกวัยมา ในยุคที่เรายังไม่ได้ใช้มือถือถ่ายรูปเลย
ระหว่างทางไปถ้ำ มันมีเป็นป่า เป็นสะพาน เราก็ตกพรึ้บลงไป แต่มันไม่ลึกหรอก แล้วคนนำทางก็โดดตามลงมา เราปีนขึ้นมาก็สงสัยว่าโดดตามมาทำไม โดดมาไม่ได้ช่วยดึงเล้ยย
ช่วงเย็นก็เดินไปดูค้างคาวบินออกจากถ้ำกัน พอกลับมาที่แพอีกที เหล้าขาวที่ไหว้เจ้าพ่อเมื่อเช้าก็อันตธานหายไปแล้ว (น่าจะเป็นฝีมือพ่อๆแม่ๆประจำแพรนางไพรทั้งหลาย) แต่ว่าขำ เราดีใจว่าจะได้ไปเที่ยวมั้งเราก็เลยเก็บไปฝัน
เราไปพักที่นั่นก็ติดอยู่ในนั้นแหละ วันนึงกับคืนนึงแล้วก็กินข้าวเซตเขา ป้าที่ดูแลเป็นคนทำ ป้าแกเป็นคนหัวเราะอร่อยมาก เป็นคนใต้ไง ทำอาหารก็อร่อยด้วย เป็นแกงใต้ที่อร่อย กับข้าวจะมีลักษณะเป็นปลาเยอะเพราะอยู่แพของพื้นถ
ต้น : ไปเขื่อนเชี่ยวหลาน จังหวัดสุราษฎร์ธานี
อันนี้ไปเขื่อนเชี่ยวหลานกับเพื่อนที่เรียนมหาลัยด้วยกัน ตอนนั้นปี46 คือยังไม่มีอะไร ยังเงียบๆอยู่เลย มันเพิ่งจะมีแพอยู่แค่สองแพเอง คือแพนางไพร กับแพโตนเตย แล้วแพนึงก็มีห้องให้พักแค่สองห้องเท่านั้น ที่พี่ไปพักคือแพนางไพร
เราไปด้วยรถไฟ ต่อรถ แล้วก็มาต่อเรือหางยาว เค้าจะมีเรือหางยาวพาเข้ามาล่องดูกุ้ยหลินเมืองไทย อันนี้สวยมาก เงียบสงบ แล้วค่อยกลับมาที่พัก
แต่ก่อนที่จะไปทริปนี้พี่ดันฝัน ฝันว่าเดินไปตามชายหาด ไปทางริมน้ำตรงนี้แหละ แล้วก็เจอเพชรพลอยเต็มเลย แล้วก็เจอคนแก่บอกว่าให้โกยเพชรพลอยกลับไป พี่ก็โกยใส่กระเป๋าเสื้อเลยเว่ย แล้วก็ตื่น
พอมาถึงที่พัก เราก็เล่าเรื่องที่เราฝันให้คนดูแลฟัง ป้าแกก็บอกว่าโหยเจ้าพ่อที่นี่ศักดิ์สิทธิ์มากนะ ลองเอาเหล้าขาวไปบูชา เราก็ถามว่าจะซื้อเหล้าขาวที่ไหนเราอยู่กลางแพนะ แกก็บอกว่ามีขาย เราก็ไปซื้อเหล้าขาว ตอนเช้าก็ตื่นมาทำพิธีเลย จุดธูปไหว้
พอสายๆก็ออกไปเดินป่าเที่ยวถ้ำเขาทะลุ เราก็เดินผ่านแพโตนเตย แพนี้จะรับฝรั่งเป็นส่วนใหญ่ คือเมื่อ17-18ปีก่อน ไอเรื่องของธง LGBT นี่มันยังไม่มีไง มันยังเป็นเรื่องที่ปกปิด แล้วก็ไม่ยอมรับกัน แต่แพนี้เค้าติดธงแบบนี้ เราก็คิดว่าแพนี้มันช่างทันสมัย เปิดกว้างรับทุกเพศทุกวัยมา ในยุคที่เรายังไม่ได้ใช้มือถือถ่ายรูปเลย
ระหว่างทางไปถ้ำ มันมีเป็นป่า เป็นสะพาน เราก็ตกพรึ้บลงไป แต่มันไม่ลึกหรอก แล้วคนนำทางก็โดดตามลงมา เราปีนขึ้นมาก็สงสัยว่าโดดตามมาทำไม โดดมาไม่ได้ช่วยดึงเล้ยย
ช่วงเย็นก็เดินไปดูค้างคาวบินออกจากถ้ำกัน พอกลับมาที่แพอีกที เหล้าขาวที่ไหว้เจ้าพ่อเมื่อเช้าก็อันตธานหายไปแล้ว (น่าจะเป็นฝีมือพ่อๆแม่ๆประจำแพรนางไพรทั้งหลาย) แต่ว่าขำ เราดีใจว่าจะได้ไปเที่ยวมั้งเราก็เลยเก็บไปฝัน
เราไปพักที่นั่นก็ติดอยู่ในนั้นแหละ วันนึงกับคืนนึงแล้วก็กินข้าวเซตเขา ป้าที่ดูแลเป็นคนทำ ป้าแกเป็นคนหัวเราะอร่อยมาก เป็นคนใต้ไง ทำอาหารก็อร่อยด้วย เป็นแกงใต้ที่อร่อย กับข้าวจะมีลักษณะเป็นปลาเยอะเพราะอยู่แพของพื้นถ
Contributors
ณัฐวรรณ ล้วนใจบุญธรรม
Writerชอบเรื่องเก่าๆรวมถึงเรื่องเมื่อหนึ่งนาทีที่แล้วก็เก่าแล้ว
